ناخن جویدن کودکان

در مورد ناخن جویدن کودک چه باید کرد؟

نگرانی های او را برطرف کنید. جانیس کیسر، مربی والدین، یکی از نویسندگان کتاب «والدینی که می‌خواهید بشوید»، می‌گوید: «پاسخ اولیه ما وقتی بچه‌ها کاری می‌کنند که ما را نگران می‌کند، تلاش برای متوقف کردن این رفتار است، و این به عنوان یک هدف بلند مدت خوب است». اما قبل از اینکه بتوانید این کار را انجام دهید، ضروری است که با دلایل اصلی این رفتار مقابله کنید و به این فکر کنید که آیا استرسی در زندگی فرزندتان وجود دارد که باید به آن توجه کنید. اگر ایده ای در مورد چیزهایی دارید که ممکن است فرزندتان را مضطرب کند، مانند؛ یک اتفاق جدید، طلاق در خانواده، مدرسه جدید و… تلاش ویژه ای برای کمک به او در مورد نگرانی هایش انجام دهید.
البته گفتن این موضوع در مورد بیشتر بچه ها آسان تر از انجام دادن آن است، اما پیشنهاد یک دلیل کاملاً مضحک برای ناخن جویدن (“می دانم! تو سعی می کنی دندان هایت را تیز کنی!”) ممکن است او را وادار کند که به شما بگوید واقعاً چه چیزی او را آزار می دهد.

نق نزن و تنبیه نکن!

تا زمانی که کودک شما واقعاً نخواهد ناخن جویدن را متوقف کند، احتمالاً نمی توانید کار زیادی در مورد آن انجام دهید. مانند سایر عادات عصبی، ناخن جویدن نیز ناخودآگاه است. اگر فرزند شما حتی نمی داند که دارد این کار را انجام می دهد، نق زدن و تنبیه او استراتژی های بسیار بی فایده ای هستند. اگر این عادت واقعاً شما را آزار می دهد، محدودیت هایی را تعیین کنید.
مهمترین نکته در ترک یک عادت این است که از تبدیل شدن آن به یک موضوع داغ یا پر شدن از احساسات جلوگیری کنید. تا جایی که می توانید عصبانیت خود را مدیریت کنید و آرام باشید. اگر بگویید : “ناخن هایت را نجو! من نمی توانم تحمل کنم!” ممکن است اولین شوت در یک جنگ قدرت طولانی و طاقت فرسا باشد. به طور کلی، تا زمانی که فرزندتان به خودش آسیبی نمی رساند و به نظر نمی رسد بیش از حد استرس داشته باشد، بهترین گزینه این است که ناخن های او را تمیز و کوتاه نگه دارید، به او یادآوری کنید که مرتب دست هایش را بشوید و سعی کنید توجه خود را به جای دیگری متمرکز کنید. اگر به او فشار بیاورید که دست از این کار بکشد، فقط به استرس او می‌افزایید و احتمال تشدید این رفتار را بالا می برید. علاوه بر این، هر گونه مداخله مستقیم از جانب شما – مانند کشیدن محلول های بد مزه روی ناخن های او – برای او مجازاتی خواهد بود، چه منظور شما این باشد یا نه. هرچه سر و صدای کمتری با این عادت همراه شود، احتمال اینکه وقتی آماده است به تنهایی متوقف شود، بیشتر می شود و همچنین احتمال اینکه احساس راحتی کند و بتواند از شما کمک بخواهد بالا می رود. وقتی می خواهد متوقف شود به او کمک کنید. به او اطمینان دهید که دوستش دارید بدون توجه به اینکه ناخن هایش چه شکلی هستند. سپس به سراغ راه حل های ممکن بروید. در مورد ترک عادت ها صحبت کنید. با کودک خود در مورد اینکه عادات عصبی چیست و چگونه می توان آن ها را ترک کرد، گفتگو کنید. یک کتاب خوب برای خواندن با هم، کتاب داون هوبنر است با عنوان؛ چه باید کرد وقتی عادت‌های بد پابرجاست، این کتاب شامل راهنمای کودک برای غلبه بر ناخن جویدن و موارد دیگر است. بعد باهم صحبت کنید و تصمیم بگیرید که چقدر باید در برنامه او برای ترک عادت ناخن جویدن مشارکت داشته باشید.
آیا او از شما می‌خواهد که وقتی این کار را تکرار می کند، به او یادآوری کنید، یا این باعث عصبانیت او می‌شود؟ هر چه بچه ها بزرگتر باشند، معمولاً مشارکت کمتری از والدین میگیرند. به او کمک کنید تا از این عادت آگاه شود. فرزندتان را تشویق کنید تا از زمان و مکان گاز گرفتنش بیشتر آگاه شود. برای لب می کنند. مواقعی که فراموش می کند، با یک یادآوری آرام و مخفیانه یادآوری کنید، یک لمس سبک روی بازو یا یک کلمه رمز. برخی از بچه‌ها از یادآوری‌های فیزیکی بهره می‌برند که در لحظه انجام آن، توجه آنها را به عادت جلب می‌کند. این گزینه تا زمانی مفید است که فرزند شما آن را امتحان کند. اگر نه، فقط مجازات به نظر می رسد. جایگزین های دیگر را هم امتحان کنید. یک یا دو فعالیت جایگزین را پیشنهاد دهید. (مثلاً در ماشین سواری های طولانی، به او وسبله ای بدهید تا با آن بازی کند، یا یک سنگ صاف را در حین مطالعه در دست بگیرد.) به‌علاوه، برخی از تکنیک‌های آرامش‌بخشی را شناسایی کنید که در هنگام احساس میل به گاز گرفتن، آن‌ها را امتحان کند. مثلاً نفس عمیق بکشد، یا مشت‌هایش را گره کرده و رها کند. مطمئن شوید که او فرصت زیادی برای دویدن و بازی – در صورت امکان – بیرون از خانه دارد تا تنش و انرژی عصبی را بسوزاند. برخی از بچه ها پروژه های هنری و صنایع دستی را راه خوبی برای مشغول نگه داشتن دستان خود و استراحت در همان زمان می دانند. برای بچه های دیگر، یادگیری نواختن یک ساز می تواند مفید باشد. راه های مختلف را امتحان کنید. به کودک خود توضیح دهید که افراد مختلف به تکنیک های مختلف پاسخ می دهند و او را تشویق کنید که اگر راه حل اول جواب نداد، راه حل های مختلفی را امتحان کند. به طور کلی، هر چه سن او بیشتر باشد، مسئولیت بیشتری می تواند در این تلاش بپذیرد. در نهایت، به او – و به خودتان – یادآوری کنید که ترک عادت ها سخت است و شما دو نفر در یک تیم هستید. در صورت نیاز استراحت کنید و مطمئن شوید که فرزندتان هر چقدر هم در ترک عادت موفق باشد، به محبت و توجه زیادی از شما نیاز دارد . در نهایت صبر و پشتکار شما نتیجه خواهد داد.