دکتر راچس توضیح میدهد: «کودکان در این سن دستخوش تغییرات رشدی زیادی میشوند که باعث میشود اینگونه رفتار کنند، و این بدان معنا نیست که مشکلی در آنها یا مهارتهای والدینی شما وجود دارد.» همانطور که هر والدینی میداند، کودکان نوپا میتوانند صبر و عزم سختترین افراد را در میان ما آزمایش کنند. وقتی بچهها به دومین سالگرد تولدشان نزدیک میشوند، به نظر میرسد هر سؤالی که از آنها میپرسید یا درخواست میکنید یک «نه» بلند دریافت میکنید – این راه آنهاست یا بزرگراه. اما آنچه مانند لجاجت و سرکشی به نظر می رسد در واقع رفتاری کاملاً عادی است. برای شروع، کودک نوپای شما اکنون متوجه می شود که او شخص خودش است و هیجان زده است که استقلال تازه یافته اش را آزمایش کند. دکتر راچس میگوید: «آنچه که به نظر میرسد سرپیچی است، در واقع این است که فرزند شما استقلال خود را به کار میگیرد و تلاش میکند بفهمد چه کاری میتواند انجام دهد و چه کاری نمیتواند انجام دهد. این چیز بدی نیست – بچهها از طریق علت و معلول و با آزمون و خطا یاد میگیرند – اما جنگهای قدرت متعاقب آن میتواند ناامیدکننده باشد. مسائل پیچیده این است که بچه های این سن به طور طبیعی در مورد جهان کنجکاو هستند و می خواهند کاوش کنند. با این حال، آنها متوجه نمی شوند که فاقد مهارت های فیزیکی و شناختی برای انجام هر کاری هستند که می خواهند. بنابراین وقتی مجبور هستید به کاری که فرزندتان میخواهد نه بگویید، احتمال زیادی وجود دارد که او مقاومت کند.
چگونه می توانید اقتدار (و سلامت عقل) خود را بدون خفه کردن استقلال فرزندتان حفظ کنید؟
- نبردهای خود را انتخاب کنید: اگر فرزندتان سعی می کند در موقعیتی نسبتاً پیش پاافتاده از شما سرپیچی کند، این می تواند مفید باشد که به او اجازه دهید کاری را که می خواهد انجام دهد. دکتر راچس پیشنهاد میکند: «اگر او اصرار دارد خودش لباس بپوشد، ممکن است به او اجازه دهید در آخر هفته که وقت خالی دارید این کار را انجام دهد». به این ترتیب، کودک شما احساس می کند که کنترلی که میل دارد را در اختیار دارد. پیشنهاد انتخابها – مثلاً لوبیا سبز یا نخود فرنگی همراه با شام – میتواند به رفع نیاز او برای تصمیمگیری کمک کند. با این حال، بیش از دو گزینه ارائه نکنید؛ بیش از آن او را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
- از «نه» گفتن زیاد خودداری کنید: همه بچهها باید کلمه «نه» را بشنوند، اما اگر دائماً از آن استفاده کنید، ممکن است کودک شما شروع به تنظیم آن کند یا حتی بیشتر سرکشی کند. «بهجای گفتن «دویدن ممنوع»، برای مثال، میتوانید بگویید «مثل من باید راه بروی»، که تعامل مثبتتری است. به دنبال فرصت هایی باشید تا فرزندتان را به خاطر رفتار خوب خود تحسین کنید تا احساس نکند که همیشه تنبیه می شود.
- محرک های کودک خود را بشناسید: اگر برای مثال وقتی مجبور است روی صندلی ماشینش بنشیند همیشه با شما دعوا می کند، می توانید با حواس پرتی یا راهی برای سرگرم کننده کردن موقعیت آماده باشید. «توضیح دهید که وقتی او روی صندلیاش بشیند، میتواند تبلت یا کتابی داشته باشد، یا شما موسیقی مورد علاقهاش را پخش خواهید کرد». اما اگر فرزندتان همچنان مقاومت میکند، به مذاکره ادامه ندهید (مخصوصاً در موقعیتهای غیرقابل مذاکره).
- تسلیم نشوید: تسلیم شدن به خواستههای فرزندتان هنگام فریاد زدن وسوسهانگیز است (مخصوصاً اگر در ملاء عام در حال فروپاشی است)، اما بسیار مهم است که روی موضع خود بایستید. «وقتی تسلیم میشوید، فرزندتان میآموزد که عصبانیت در نهایت او را به آنچه میخواهد میرساند. اگر در جمع هستید، فرزندتان را به جایی ببرید که مزاحم دیگران نشود و منتظر بمانید تا آرام شود، یا ضررهایتان را کاهش دهید و بروید.
بدون دیدگاه