نشانه های فیزیکی اضطراب اجتماعی در کودکان

اضطراب اجتماعی می تواند نشانه های فیزیکی نیز داشته باشد، از جمله حالت تهوع، معده درد، سرخ شدن و لرزش. نشانه های اضطراب اجتماعی را می توان به راحتی از دست داد. کودکانی که دارای اضطراب اجتماعی هستند اغلب در پیش دبستانی یا مدرسه ساکت و مطیع هستند. آنها ممکن است در مورد ترس ها یا نگرانی های خود صحبت نکنند. اضطراب اجتماعی به طور معمول بر کودکان بزرگتر و نوجوانان تأثیر می گذارد.

کمک به کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی

زمانی می توانید به بهترین وجه از کودک خود حمایت کنید که احساسات مضطرب او را درک کنید. یک راه خوب برای انجام این کار این است که به علائم اضطراب فرزندتان و موقعیت هایی که به نظر می رسد در آن ها مضطرب می شوند، فکر کنید. حتی می‌توانید این علائم و موقعیت‌ها را ثبت کنید تا ببینید آیا الگویی وجود دارد یا خیر. وقتی درک بهتری از اضطراب اجتماعی فرزندتان دارید، کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به فرزندتان انجام دهید.
قبل از پیش دبستانی، مدرسه یا موقعیت های اجتماعی دیگر کودک خود را برای موقعیت هایی که باعث ایجاد احساس نگرانی یا ترس در او می شود، آماده کنید. وضعیت را در خانه شبیه سازی کنید و کارهایی را که آنها می توانند انجام دهند تا این موقعیت ها را آسان تر کنند، تمرین کنید. اگر فرزندتان به اندازه کافی بزرگ شده است، او را تشویق کنید که «تفکر کارآگاهی» انجام دهد. به عنوان مثال، کودک شما ممکن است فکر کند که اگر در کلاس به سؤالی پاسخ دهد، همه به او خواهند خندید. می‌توانید از فرزندتان بپرسید: «از کجا می‌دانی که می‌خندد؟» با فرزندتان در مورد مواقعی که در موقعیت های اجتماعی احساس اضطراب کرده اید و نحوه مواجهه با ترس های خود صحبت کنید. این به کودک شما کمک می کند تا بفهمد که صحبت کردن در مورد احساسات مضطرب اشکالی ندارد.
در مورد اضطراب کودک خود به مهد کودک، پیش دبستانی یا مدرسه اطلاع دهید. همچنین به آنها بگویید که برای کمک به فرزندتان چه کاری انجام می دهید. به این ترتیب، افراد دیگر می توانند به طور مداوم از فرزند شما حمایت کنند. در پیش دبستانی یا مدرسه یا در موقعیت های اجتماعی دیگر به آرامی فرزندتان را تشویق کنید تا در موقعیت های اجتماعی شرکت کند، کارهایی را جلوی دیگران انجام دهد و فعالیت های جدیدی را شروع کند. این به کودک شما کمک می کند تا یاد بگیرد که موقعیت های نگران کننده را مدیریت کند. از صحبت کردن به جای فرزندتان خودداری کنید. اگر فرزند شما کاری انجام می دهد که معمولاً او را مضطرب می کند – مثلاً صحبت کردن با تلفن – شجاعت او را با تحسین فراوان تصدیق کنید. اگر افراد دیگری در اطراف هستند، کودک خود را بی سر و صدا تحسین کنید و وقتی تنها هستید، کار بزرگی انجام دهید. این به تقویت عزت نفس کودک شما کمک می کند. از زدن برچسب «خجالتی» به کودک خودداری کنید. اگر دیگران درباره رفتار فرزندتان در موقعیت‌های اجتماعی نظر می‌دهند، می‌توانید چیزی شبیه به «در واقع، او در اطراف افرادی که به خوبی می‌شناسد بسیار خوش برخورد است». بگویید. مهم نیست چقدر احساس ناامیدی می کنید، از انتقاد از فرزندتان یا منفی نگری نسبت به مشکلات او در موقعیت های اجتماعی اجتناب کنید. اگر کودک شما نسبت به موقعیتی واکنش مضطرب نشان می دهد، او را مجبور نکنید که در آن موقعیت بماند. بار دیگر با آمادگی بیشتر وضعیت را دوباره امتحان کنید.