در مورد شیوه والدین، نحوه اجرای نظم و انضباط مثبت، نوع قوانین مناسب برای کدام گروه سنی و… سوء تفاهم زیادی وجود دارد. چیزی که اغلب والدین را ناامید میکند، در این راستا به نظر میرسد:«سعی کردهام برای فرزندم قوانینی وضع کنم. من توضیح دادهام که رفتار نادرست عواقبی خواهد داشت. من همه این کارها را انجام دادم و باز هم تاثیری نداشت! فرزند من هنوز (سرکشی و بیادبی میکند، دروغ میگوید، به تعویق میاندازد و…) است و به نظر میرسد هیچ چیز جواب نمیدهد! آشنا بنظر رسیدند؟بسیاری از والدین خود را در این سناریوی “هیچ چیز کار نمیکند” میبینند – احساس میکنند به طور فزایندهای آزرده خاطر میشوند زیرا به نظر میرسد فرزندشان به رویکردهای والدینی آنها پاسخ نمیدهد. برخی از والدین این را مفید دانستهاند که چهار سوال زیر را از خود بپرسند:
۱) آیا من پیامدهای قانون شکنی را به طور مداوم اعمال میکنم یا فقط … گاهی اوقات؟ پاسخ ممکن است یک «نه» یا «بله، اما…» یا «خوب، به نوعی…» باشد. برای اینکه پیامدها مؤثر واقع شوند، یکپارچگی ضروری است. اگر والدین فقط پیامدهایی را برای نقض یک قانون «گاهی اوقات» اعمال کنند، ممکن است فرزندشان به سرعت متوجه شود که والدینشان ناسازگار و غیرقابل اعتماد هستند. سپس ممکن است کودک سعی کند از این اطلاعات به نفع خود استفاده کند – به عنوان مثال، کودک ممکن است تصمیم بگیرد که همکاری نکند و فکر کند: “من از فرصت استفاده میکنم و کارهایم را انجام نمیدهم … شاید نتیجهای نداشته باشم. “برای والدین میتواند مفید باشد که قبل از اینکه تصمیم بگیرند که پیامدهای آن برای فرزندشان «مؤثر نیست»، سازگارتر شوند.
۲) آیا همه در یک تیم و راستا هستند؟ گاهی اوقات، سایر مراقبان (نوزادان، مربیان، پدربزرگ و مادربزرگ، و غیره) در مورد قوانین و عواقبی که والدین وضع کردهاند، «آگاهی ندارند» یا زمانی که والدین در کنارشان نیستند، قوانین را اجرا نمیکنند. این میتواند یک مشکل باشد. والدین الگوهای اصلی فرزندان خود هستند، اما این الگوهای دیگر نیز تأثیرگذار هستند. عاقلانه است که والدین برای رفاه و منفعت کودک خود، نقش رهبری را در نظر بگیرند و مطمئن شوند که همه در یک راستا هستند.
۳) آیا من رفتار فرزندم را با نمودار دنبال میکنم؟ ایجاد یک “نمودار مسئولیت” روزانه یک راه عالی برای ترسیم قوانین، کارهای روزمره و رفتارهای مورد نیاز کودک است – همراه با شرح عواقب ناشی از عدم رعایت. نمودارها میتوانند معجزهگر به نظر برسند، زیرا میتوانند به بحث های مربوط به “انصاف” پایان دهند. به اصطلاح همه چیز “به صورت مکتوب” نوشته شده است. اگر کودک کاری را انجام دهد (یا از یک قانون پیروی کند)، یک علامت چک یا یک ستاره طلایی دریافت میکند. انطباق ندارد؟ بدون چک، بدون ستاره، و سپس والدین این فرصت را دارند که از فرزند خود بپرسند: “عواقب کاری که شما انجام دادید یا انجام ندادید چیست؟”استفاده از سیستم نمودار میتواند به کودکان در ایجاد اتکا به خود و استقلال کمک کند. همچنین میتواند به ایجاد عزت نفس کمک کند، زیرا کودک شروع به درک این موضوع میکند: «من میتوانم منظم بمانم. من میتوانم کارها را کامل کنم. من فوق العاده هستم من میتوانم این کار را انجام دهم!
۴) چه نوع عواقبی را اعمال میکنم؟ آیا آنها به اندازه کافی قوی هستند؟ زمانی که امتیاز مورد علاقه کودک به طور موقت حذف شود، عواقب بسیار مؤثر است؛ تلویزیون، بازیهای ویدیویی، تلفن همراه، خوابیدن، زمان بازی با دوستان و… اگر پیامد به اندازه کافی «قوی» نباشد، کودک انگیزه زیادی برای پیروی نخواهد داشت. وقتی والدین یک قانون محکم را تعیین میکنند، که با عشق اجرا میکنند، و سپس نتیجهای را برای عدم رعایت آنها اعمال میکنند، خدمات بزرگی به فرزندشان میکنند. آنها “بد” نیستند. آنها معلم موثری هستند. به هر حال، اگر والدین به کودکان یاد ندهند که برخی انتخابها پیامدهای منفی دارند، چه کسی این کار را خواهد کرد؟بنابراین، قبل از اینکه والدین تصمیم بگیرند که فرزندشان در برابر قوانین و عواقب «مصون» است، میتواند مفید باشد که چهار تنظیم ذکر شده در بالا را در نظر بگیریم. ممکن است کودکی که قبلاً ناسازگار بوده است، واکنش کاملاً متفاوتی به فرزندپروری نشان دهد. و یک روز، وقتی کوچولوها بزرگ شدند، ممکن است عمیقاً به خاطر عشق بیقید و شرط والدینشان، مرزهای سرکش و درسهای حیاتی زندگی که والدینشان القا کردهاند، سپاسگزار باشند.
بدون دیدگاه