نوبت گرفتن و اشتراک گذاری مشکل است و اغلب از کودکان خواسته میشود که هر دو را مدتها قبل از آماده شدن انجام دهند. گفتن “لطفاً اسباب بازی خود را با دوستت به اشتراک بگذار” آسان است، اما در سن ۲ سالگی حتی ۳ یا ۴ سالگی ممکن است کودک شما مهارتهای شناختی و اجتماعی_ عاطفی برای جدا شدن از یک اسباب بازی مورد علاقه خود را نداشته باشد. درک اینکه چگونه نوبت گرفتن و به اشتراک گذاری توسعه مییابد میتواند به شما کمک کند انتظارات خود را مدیریت کنید و در زمان مناسب حمایت مناسب را به فرزند خود ارائه دهید.
تفاوت بین نوبت گرفتن و اشتراک گذاری چیست؟
آموزش نوبت گرفتن به کودکان
نوبت گرفتن شکل اولیه اشتراک گذاری است و به طور کلی برای کودکان خردسال آسانتر است. اما هنوز ممکن است گاهی گیج کننده و غیرقابل پیش بینی باشد:
قوانین چیست؟ چرا با اشیاء خاص به نوبت برخورد میکنیم و برخی دیگر را نه؟
نوبت گرفتن در سرسره بازی ممکن است برای یک کودک ۲ ساله منطقیتر باشد، زیرا هر صف شروع و پایان روشنی دارد. کودکان ممکن است از نظر شناختی برای شروع نوبت در سن ۲ سالگی آماده باشند، اما تقریباً همیشه به راهنماییهای زیادی از بزرگسالان نیاز دارند. کودکان دو ساله تازه شروع به توسعه «نظریه ذهن» کردهاند، این درک که افراد دیگر افکار و احساسات متفاوتی نسبت به خودشان دارند. آنها هنوز قادر به دیدن چیزها از دیدگاه شخص دیگر نیستند، که یک مهارت اساسی برای هر دو مورد؛ نوبت گرفتن و به اشتراک گذاشتن است.
اشتراکگذاری از چه زمانی آغاز میشود؟
اشتراک گذاری پیچیدهتر از نوبت گرفتن است و درک آن حتی دشوارتر است، زیرا در موقعیتهای مختلف میتواند معانی مختلفی داشته باشد. به عنوان مثال، اشتراک گذاری یک کوکی به معنای واگذاری بخشی از آن برای همیشه است، در حالی که اجازه دادن به دوستی برای نشستن با شما روی صندلی مورد علاقه شما به معنای تجربه آن با هم است. تحقیقات نشان میدهد که کودکان ۲ ساله قادر به اشتراکگذاری هستند، اما معمولا این کار را تنها زمانی انجام میدهند که توسط یک بزرگسال از آنها خواسته شود یا زمانی که واقعاً با چیزی کارشان تمام شده است. حتی در این صورت، ممکن است بیشتر اوقات برای اشتراکگذاری مشکل داشته باشند. اشتراک گذاری بدون تشویق بزرگسالان اغلب تا سن ۴ سالگی یا بعد از آن شروع نمیشود.
چگونه میتوانید به فرزندتان کمک کنید تا رعایت نوبت را یاد بگیرد؟
چالشها را پیشبینی کنید. نوبت گرفتن با یک اسباب بازی یا اسباب بازی مورد علاقه ممکن است از کودک درخواست زیادی باشد. قبل از یک بازی، به کودک ۲ ساله خود اجازه دهید تا چند چیز خاص را برای کنار گذاشتن انتخاب کند. اگر چند اسباب بازی دارید، آنها را در دسترس قرار دهید تا فشار کمتری برای نوبت دادن وجود داشته باشد.
روایت و پیش نمایش. اگر فرزند شما و همبازیاش هر دو میخواهند از یک اسباببازی استفاده کنند، موقعیت را روایت کنید و توضیح دهید که بعداً چه اتفاقی میافتد: «الان داری با کامیون بازی میکنی. وقتی کارتان تمام شد، نوبت به دوستت میرسد و او مدتی با آن بازی میکند.»
یک تایمر بصری تنظیم کنید. به هر کودک کمک کنید تا بفهمد نوبتش کی شروع میشود و کی تمام میشود. برای مثال تایمر شن و ماسه گزینه خوبی است. میتوانید بگویید: «وقتی همه شنها در پایین هستند، نوبت به دوستمان میرسد. وقتی نوبت او تمام شد، میتوانید نوبت دیگری داشته باشید.”
بدون دیدگاه