جا به جایی و تغییر برای کودکان میتواند تجارب متفاوتی داشته باشد. این تغییرات میتوانند شامل تغییر محل سکونت، مدرسه، و حتی شرایط خانوادگی باشند. در این مقاله، اثرات مختلف جا به جایی و تغییر بر روی کودکان را مورد بررسی قرار میدهیم و نکات مهمی برای والدین و مراقبان ارائه میدهیم.
اثرات روانی تغییرات بر کودکان
تغییرات میتوانند احساسات متنوعی در کودکان ایجاد کنند. برخی از اثرات روانی جانبه جا به جایی و تغییر شامل موارد زیر است:
اضطراب و استرس
تغییر محل زندگی یا شروع مدرسهی جدید میتواند باعث ایجاد اضطراب و استرس در کودکان شود. آنها ممکن است با احساس عدم امنیت و تنهایی مواجه شوند که این مسئله میتواند بر روی سلامت روانی و عاطفی آنها تأثیر بگذارد. بر اساس تحقیقات انجام شده در این زمینه، کودکان ممکن است نگران تغییرات اجتماعی و سازگاری با محیط جدید باشند (American Psychological Association, 2015).
غم و اندوه
جا به جایی، به ویژه اگر به دلیل جدایی از خانواده، دوستان یا مکانهای آشنا باشد، میتواند احساس غم و اندوه در کودک ایجاد کند. این احساسها ممکن است به شکل افسردگی یا کج خلقی ظاهر شوند. برخی از کودکان ممکن است برای مدت طولانی در برابر تغییرات مقاومت کنند (Dunn, 2004).
بهبود و رشد عاطفی
با این حال، جا به جایی ممکن است به رشد عاطفی و اجتماعی نیز کمک کند. کودکانی که با تغییرات دست و پنجه نرم میکنند، ممکن است قویتر و انعطافپذیرتر شوند. آنها یاد میگیرند که چگونه با چالشها مواجه شوند و مهارتهای حل مسئله را توسعه دهند (Laursen & Collins, 2004).

تأثیرات اجتماعی جا به جایی بر کودکان
تغییرات در محیط اجتماعی کودکان میتواند تأثیرات مثبت و منفی داشته باشد:
از دست دادن روابط اجتماعی
تغییر محل زندگی یا مدرسه میتواند باعث از دست دادن روابط اجتماعی عمیق و دوستان قدیمی شود. این امر ممکن است برای کودکان دشوار باشد، زیرا آنها نمیتوانند به راحتی با دوستان قدیمی خود ارتباط برقرار کنند و به دنبال ساختن روابط جدید میباشند (Buchanan et al., 1996).
ساخت روابط جدید
در عوض، جا به جایی فرصتی برای برقراری روابط جدید با دوستان و همسالان فراهم میکند. کودکان معمولاً انعطافپذیر هستند و میتوانند به سرعت با افراد جدید آشنا شوند. این تعبیر جدید از دوستی میتواند به کودکان در ساختن شبکههای اجتماعی جدید کمک کند (Mdoerc et al., 2017).
تأثیر بر مهارتهای اجتماعی
جا به جایی و تغییرات میتوانند به بهبود مهارتهای اجتماعی کودکان کمک کنند. آنها با یادگیری چگونگی برقراری ارتباط با افراد جدید، میتوانند در تعاملات اجتماعی خود پیشرفت کنند و شخصیتهای متنوعی را شناسایی کنند (Yoshikawa & Aber, 2006).
تأثیرات آموزشی جا به جایی بر کودکان
تغییر مدرسه یا سیستم آموزشی میتواند تأثیرات قابلتوجهی بر روی یادگیری و تحصیلات کودکان داشته باشد.
تغییر در روشهای آموزشی
انتقال به یک مدرسه جدید به معنی مواجهه با روشهای آموزشی و فرهنگی جدید است. برخی از کودکان ممکن است با این تغییرات به راحتی سازگار شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است با مشکل مواجه شوند. این تغییر میتواند تأثیر مستقیم بر روی عملکرد تحصیلی و علاقهمندی به یادگیری داشته باشد (Baker & L. E. V. I., 2012).
تأثیر بر تعهد تحصیلی
تجربیات آموزشی جدید میتواند به تعهد تحصیلی کودک کمک کند یا آن را کاهش دهد. اگر کودک با یک محیط آموزشی مثبت و حمایتگر مواجه شود، ممکن است انگیزه بیشتری برای تحصیل پیدا کند و در مقابل، یک محیط منفی میتواند به کاهش انگیزه و تمایل به یادگیری منجر شود (Epstein & Sheldon, 2002).
نقش والدین در کاهش تأثیرات منفی جا به جایی
والدین و مراقبان میتوانند با ارائه حمایت و راهنمایی مناسب به کودکان درون تغییرات کمک کنند:
ایجاد یک محیط حمایتگر
والدین باید به کودکان خود در این دوران کمک کنند تا احساس امنیت و راحتی کنند. این شامل فراهم کردن فضای حمایتی برای ابراز احساسات و نگرانیهای کودکان است.
تشویق به برقراری روابط جدید
تشویق کودکان به مشارکت در فعالیتهای اجتماعی و ورزشی میتواند به آنها در ساختن روابط جدید کمک کند. همچنین، والدین میتوانند به شناسایی فرصتهای اجتماعی در جامعه جدید کمک کنند.
صحبت کردن درباره احساسات
گفتگو با کودکان درباره احساسات آنها میتواند به تسهیل روند جا به جایی کمک کند. والدین باید به نشانهها و احساسات کودکان توجه کنند و به آنها اجازه دهند که به راحتی احساساتشان را بیان کنند.
نتیجهگیری
جا به جایی و تغییر میتواند تأثیرات عمیقی بر روی کودکان داشته باشد. این اثرات میتوانند شامل احساسات منفی نظیر اضطراب و غم، و همچنین فرصتهای مثبت برای رشد و یادگیری باشند. والدین با ارائه حمایت، تسهیل روابط اجتماعی جدید و گفتگو درباره احساسات میتوانند به کودکان کمک کنند تا این تغییرات را به بهترین نحو مدیریت کنند.
منابع
American Psychological Association. (2015). Stress in America: Paying with Our Health. Retrieved from APA.
Baker, A.C., & L. E. V. I. (2012). A Model for Understanding Resiliency in Children. Child Development Perspectives.
Buchanan, C. M., Eccles, J. S., & Becker, J. (1996). Are adolescents the victims of parental pressure? Journal of Youth and Adolescence, 25(4), 511-526.
Dunn, J. (2004). Children’s Relationship with Their Parents. Child Development Perspectives.
Epstein, J. L., & Sheldon, S. B. (2002). Present and accounted for: Improving student attendance through family and community involvement. The Journal of Educational Research, 95(5), 308-319.
Laursen, B., & Collins, W.A. (2004). Parent-child relationships during adolescence. In Handbook of Adolescent Psychology.
Mdoerc, D., et al. (2017). Making friends: The impact of moving on kids’ social skills. Journal of Social Relation.
Yoshikawa, H., & Aber, J.L. (2006). Building a New Framework for Childhood Policy: Moving from Research to Practice. American Journal of Orthopsychiatry.
بدون دیدگاه