راه کارهایی برای مواجهه با مدرسه نرفتن کودکان

فرزندتان را جدی بگیرید؛

کودکان نیز مانند بزرگسالان روزهای بدی دارند. اما اگر فرزند شما مرتباً و اغلب از مدرسه شکایت می کند، باید توجه داشته باشید. اجتناب از مدرسه می تواند توسط عوامل متعددی از جمله اضطراب، تفاوت های یادگیری، مسائل اجتماعی و عاطفی و قلدری ایجاد شود. و علت هر چه باشد، فرزند شما باید دیده و شنیده شود. نگرانی ها و شکایات آن ها باید جدی گرفته شود.

ترس های آن ها را بشناسید؛

ما فکر می‌کنیم مهدکودک و کلاس‌های ابتدایی آسان هستند، اما برای بچه‌ها، مدرسه رفتن کار سختی است! پیروی از قوانین و تمرین مهارت های جدید انرژی و تلاش می خواهد. بنابراین اگر کودک شما به تازگی یک تعطیلات آرام داشته است یا حتی در خانه مریض بوده است، ممکن است به این نتیجه برسد که ترجیح می دهد در خانه باشد تا اینکه در مدرسه سخت تلاش کند.
همچنین، از سن ۵ سالگی، زمانی که کودکان شروع به درک این موضوع می کنند که ما آسیب پذیر هستیم، یک افزایش طبیعی در اضطراب ایجاد می شود. مهم نیست که زندگی آن ها چقدر پایدار است، بچه ها ممکن است در مورد مرگ، جراحت یا از دست دادن والدین ترس داشته باشند – به خصوص اگر چیزی ترسناک در اخبار منتشر شود. آن ها ممکن است در مدرسه نگران باشند که ممکن است اتفاق بدی برای والدینشان بیفتد – یا برای خودشان – و برای محافظت از یکدیگر در آنجا نباشند. بچه ها در این سن از استقلال جدید خود لذت می برند، اما به همان اندازه نیز از آن می ترسند.

کاهش “عامل سرگرمی”؛

در حالی که برخی از کودکان به دلیل ترس از چیزی از مدرسه اجتناب می کنند، در برخی مواقع این موضوع چندان جدی نیست، به عنوان مثال گاهی اوقات کودکان می خواهند از مدرسه صرف نظر کنند زیرا خانه مکان بهتری برای بودن است. راه حل این است که ماندن در خانه را نسبت به مدرسه، کسل کننده کنید! هنگامی که کودک شما صبح از سردرد شکایت می کند، بررسی کنید که آیا واقعاً بیمار است یا خیر. اگر تب، استفراغ یا نشانه‌های گویای دیگر وجود ندارد، سعی کنید آن ها را مجبور کنید به مدرسه بروند. می‌توانید بگویید: «بیایید ببینیم چقدر می‌توانید در مدرسه بمانید تا احساس بهتری پیدا کنید. اگر همچنان احساس بیماری دارید، می‌توانیم بعد از مدرسه به پزشک مراجعه کنیم.» در روزهایی که فرزندتان در خانه می‌ماند، باید -البته- از او مراقبت کنید، اما سعی کنید هیچ امکانی برای بازی یا تلویزیون برای او فراهم نکنید. آن ها می دانند که یک روز بیماری، روز بازی نیست، آن ها احتمالاً مشتاق بازگشت به کلاس هستند.

از وضعیت خارج شوید؛

کودک شما ممکن است نگران یک مشکل خاص، از اتوبوس گرفته تا یک قلدر در مدرسه باشد، اما نمی تواند کاملاً بیان کند یا درک کند که از چه چیزی می خواهد اجتناب کند. اگر می گویند به دلیل شکم درد نمی خواهند به مدرسه بروند، سعی کنید با گفتن این جمله به آن ها کمک کنید: «می دانید، گاهی اوقات وقتی نگران دیر رسیدنم هستم، شکمم درد می کند. اما اگر به این فکر کنم که چگونه به موقع بروم، درد شکمم معمولاً تمام می شود. نگران چه هستی؟” ممکن است متوجه شوید که یک بچه در کلاس با آن ها بدرفتاری می کند یا می ترسد که همانطور که در اخبار دیده است اتفاق بدی بیافتد. نکته کلیدی این است که از او سؤال کنید.

به مشکل اساسی رسیدگی کنید؛

هنگامی که علت مشکل را کشف کردید، می توانید آن را برطرف کنید. به عنوان مثال، اگر فرزند شما از نظر تحصیلی دچار مشکل است و این باعث اضطراب می شود، می توانید او را برای یک برنامه آموزشی فردی ارزیابی کنید. این طرح ها به کودکان کمک می کند تا نیازهای آموزشی خود را برآورده کنند. اگر فرزندتان با اضطراب جدایی دست و پنجه نرم می کند، یعنی دلش برای شما تنگ شده است، ممکن است بتوانید با معلم او همکاری کنید تا یک برنامه برای جدایی ارائه دهید. برای مثال، نگه داشتن یک عکس یا تصویری از خانواده خود ممکن است به کودک کمک کند. و اگر قلدری یکی از همکلاسیان علت اجتناب او باشد، باید به همه طرف های درگیر رسیدگی شود. در یافتن راه حلی برای مشکل، فرزند خود را نیز در نظر بگیرید و مشارکت دهید. اگر این فرصت را به آن ها بدهیم، بچه ها می توانند مشکل گشای فوق العاده ای باشند.

با معلم آن ها صحبت کنید؛

علاوه بر پرداختن به مسائل اساسی با فرزندتان، بهتر است معلم او را نیز درگیر کنید. از آن ها بپرسید که فرزندتان در کلاس درس چگونه رفتار می کند. اغلب در فعالیت ها داوطلب هستند یا کناره گیری می کنند؟ از آن ها بپرسید که چه رفتارهای قابل توجهی از کودک دیده اند؟ در صورت وجود، چه چیزهایی را مشاهده کردند و مشاهده می کنند؟ و سپس با معلم او، برای رسیدن به یک برنامه مشخص همکاری کنید. معلمان حلال مشکلات شگفت انگیزی هستند. آن ها ممکن است در مورد روش هایی که می توانید فرزندتان را دوباره در کلاس درس ادغام کنید، پیشنهاداتی داشته باشند.

متوجه شوید که ممکن است مشکلات عمیق تری وجود داشته باشد؛

اگر کودک شما دائماً برای رفتن به مدرسه مقاومت می کند، آنقدر مضطرب است که نمی تواند گریه اش را متوقف کند، یا علائم دیگری از اضطراب مانند کابوس یا ترس از تنها ماندن را نشان می دهد، به یک درمانگر مراجعه کنید که بر اضطراب دوران کودکی تمرکز دارد.
با این حال، شایان ذکر است که اجتناب فرزندتان ممکن است متفاوت از کودکان دیگر به نظر برسد. وقتی کودکی می‌خواهد در خانه بماند، معمولاً تظاهرات فیزیکی مانند سر درد یا شکم درد را بروز می دهد. آنچه مهم است شدت آن است اگر مقاومت فرزند شما در برابر مدرسه آنقدر شدید است که زندگی روزمره او را تحت تأثیر قرار می دهد، یک متخصص سلامت روان ممکن است بتواند به او کمک کند.