در حالی که جرات ورزی ممکن است بیشتر به روابط بزرگسالان مرتبط به نظر برسد، اما در نحوه تربیت و تعامل ما با فرزندانمان نیز کاربرد زیادی دارد. در اینجا سه راه برای تمرین قاطعیت در فرزندپروری وجود دارد:
۱) قبل از حرکت خود را آرام کنید: یکی از تصورات نادرستی که مردم در مورد قاطعیت دارند این است که به سادگی با همه خشم خود صحبت کنند. اما در واقعیت، برای اینکه بتوانیم حقیقت خود را به گونهای بیان کنیم که ما را به دیگران نزدیکتر کند، باید احساسات خود را مدیریت کرده و قبل از بیان چیزی مهم، آنها را مهار کنیم. اگر غرق در خشم، ناامیدی، ترس، خستگی هستید، بسیار آسان است که از لحاظ احساسی خود را منفجر کنید، بنابراین ابتدا دست از کار بکشید و خود را آرام کنید! شما می توانید این کار را با تمرین ذهن آگاهی، جدا کردن احساسات خود از افکارتان، و درگیر شدن در تنفس عمیق و مدیتیشن انجام دهید تا بتوانید خود را از یک مکان متمرکز و آرام ابراز کنید.
۲)احساسات کودکان را تأیید کنید: یکی از ویژگیهای بارز قاطعیت، احترام گذاشتن و ارزش گذاشتن به تجربه شخص دیگر است (علاوه بر بیان دیدگاههای خود). به عبارت دیگر، ما مجبور نیستیم شخص دیگری را ناتوان کنیم تا خودمان توانمند شویم. یکی از راههایی که میتوانیم روابط خود را حفظ کنیم این است که به دیدگاه طرف مقابل احترام بگذاریم، حتی اگر کاملاً موافق نباشیم. در فرزندپروری، یکی از قدرتمندترین ابزارها اعتبار بخشیدن به احساسات فرزندتان است. یک جمله ساده «میتوانم بگویم که واقعاً عصبانی هستی که گفتم نمیتوانی به خانه دوستت بروی» میتواند به کودک کمک کند آرام شود و در واقع مرزها و راهنماییهای شما را بشنود و به آن احترام بگذارد.
۳) روی مرزها محکم بمانید: وقتی به مرزها فکر می کنم از استعاره های دیوار، حیاط باز و حصار استفاده می کنم. وقتی دیوارهای آجری می چینیم، هیچ چیز و هیچ کس نمی تواند به ما برسد، در حالی که با یک حیاط باز، هرکس و هر چیزی می تواند وارد فضای ما شود. هدف داشتن مرزهای عاطفی است که مانند حصار عمل می کنند. ما آنها را در صورت لزوم باز و بسته می کنیم تا اجازه دهیم برخی چیزها از بین بروند و برخی دیگر دور بمانند. حد و مرزهایی که والدین تعیین می کنند اغلب در درجه اول به نفع خود کودک تعیین می شود. اگر آنها (به معنای واقعی کلمه!) تناسب داشته باشند، کودکان به مادران و پدرانی نیاز دارند که از قاطعیت و محکم بودن در مرزهای خود نترسند. این موارد شامل موارد اولیه مانند زمان خواب برای بچه های کوچکتر و ممنوع کردن رفتارهای پر خطر برای بچه های بزرگتر است. اما مرزها در فرزندپروری فراتر از قوانین رفتاری است. مرزهای عاطفی و رابطه ای نیز مهم هستند. مرزهای فرزندپروری همچنین شامل محافظت از کودک در برابر مسائل بزرگسالان مانند مشکلات مالی خانواده یا درگیری های زناشویی است. والدینی که بر روی مرزها محکم هستند، بی جهت فرزندان خود را درگیر مسائلی نمیکنند که بچهها نباید نگران آن باشند.
بدون دیدگاه